De laatste tijd word ik veel gevraagd om m.n. oudere docenten te begeleiden. Ze zitten soms nog maar kort voor hun pensioen en missen de flexibiliteit om met alle veranderingen om te gaan. Vaak is het resultaat dat ze zich gaan terugtrekken en minder gaan communiceren. Daardoor missen ze de aansluiting en voelen zich niet meer deel van het team. Soms zie je deze collega’s hun onmacht afreageren in de klas of andere collega’s. Het is heel jammer om te zien dat de talenten en expertises van deze ervaren docenten niet meer gedeeld worden met collega’s. Om te voorkomen dat deze docenten vroegtijdig uitvallen en vlak voor hun pensioen met nare gevoelens van school vertrekken wil ik een coachingsprogramma opzetten. Doel van dit traject is om de docent meer in zijn kracht te zetten en te motiveren voor zijn vak als docent. Zodat hij/zij welverdiend meer ontspannen en met plezier voor de klas kan staan.

Uit onderzoek blijkt onder meer dat tevreden leraren vaak intrinsieke factoren voor hun tevredenheid noemen, zoals een goede relatie met leerlingen, terwijl ontevreden oudere leraren vaak externe factoren zoals werk- en administratielast noemen. Echter, een deel van de ontevreden leraren geeft aan dat ze de relatie met leerlingen niet kunnen vormgeven op de manier die ze eigenlijk willen (Veldman 2017). Daarnaast blijkt dat oudere leraren vaak slecht kunnen inschatten hoe hun relatie met de leerlingen is: in veel gevallen overschatten of onderschatten zij hun band met de kinderen. Hun inschattingen over die relatie komen in die gevallen niet overeen met de beoordelingen van de leerlingen zelf.

In dit coachingsprogramma zal de nadruk liggen op de relatie met leerlingen, óók voor oudere leraren die nog steeds tevreden zijn met hun werk. In de coaching zou het verband tussen de leraar-leerling-relatie en werktevredenheid een belangrijke rol moeten spelen. Dat is niet alleen in het belang van de leraar zelf, maar ook van de leerling. Die heeft er immers baat bij als de docent de relatie met de klas goed kan inschatten.